عنصر عاطفه از عناصر مهم و اثرگذار در متون ادبی میباشد. متون دینی علاوه بر آنکه مفاهیم عمیق فکری و محتوایی و مهمترین آموزههای دینی را در بر میگیرد اما نسبت به اثرگذاری عاطفی غافل نشده است؛ لذا خطاب در این متون به گونهای است که بتواند اثر مناسب خود را بر احساسات مخاطبش بگذارد. از این روی، متون دینی علاوه بر اینکه سرشار از مفاهیم ناب توحیدی است به مقوله انگیزش عاطفه و تأثیر عاطفی توجه ویژهای شده است. دعای هفتم صحیفهی سجادیه -که امام زین العابدین ع در سختی ها و مشکلات به خواندن آن سفارش فرمودهاند- از جمله این متون دینی است که در آن به این مقوله به طور دقیق توجه شده است. ما در این مقاله به دنبال آن هستیم که با روش توصیفی-تحلیلی و با پژوهشی کتابخانهای به بررسی عنصر عاطفه در سایه این دعای ارزشمند بپردازیم. بی شک اهمیت عنصر عاطفه در متون ادبی و خصوصا کلام امام زین العابدین ع که خود از امیران ادب میباشند نمود آشکاری دارد، آنچنان که دعای مذکور در سایه این عنصر مهم توانسته پیام خود را به بهترین وجه به مخاطب منتقل نماید.