بررسی تطبیقی خود شیفتگی از منظر روان شناسی و روایات معصومین (ع) با تأکید بر روایات امام علی (ع)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار گروه روان شناسی، واحد تویسرکان، دانشگاه آزاد اسلامی، تویسرکان، ایران

2 استادیارگروه فقه و حقوق، واحد تویسرفکان، دانشگاه آزاد اسلامی، تویسرکان، ایران

چکیده

اختلال شخصیت خودشیفته شامل ویژگی‌ها و رفتارهایی همچون خودنمایی، خیال پردازی، خود بزرگ بینی، نیاز به تحسین شدن، فقدان همدلی، خود فریبی و فقدان عزت نفس است. پژوهش حاضر تلاش دارد ضمن ارایه نتایج بررسی این اختلال در آموزه های اسلامی و روشهای درمانی ان، میزان همگرایی یافته های روانشناسی با این اموزه ها را مشخص نماید. در همین راستا چیستی، سبب شناسی و ملاکهای تشخیصی این اختلال در اسلام و روانشناسی مورد نظر است و در نهایت تطبیقی بین انها صورت میگیرد. پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی است و به همین منظور بعد از تعیین ویژگیهای این افراد براساس تحقیقات روانشناختی، کلمات معادل آن در روایات را جستجو کردیم. در روایات معصومان (ع) خودشیفتگی با واژه‌هایی همچون تکبر، فخر فروشی، عجب، تعصب و غیرت کاذب مطرح و بحث شده است. این صفات موجب رفتارهایی همچون خیالپردازی‌های بی انتها، خودستایی و خودفریبی، عدم درک واقعیت، انتقاد ناپذیری، عدم رشد یافتگی، فقدان روابط اجتماعی ، حسادت ورزی و طلبکاری می شود که همپوشانی زیادی با شخصیت خود شیفته از دیدگاه روانشناسی دارد ولی با این وجود تفاوتهایی بین آنها وجود دارد و در روایات معصومین(ع) ویژگیها و پیامدهای ان کاملتر و دقیقتر توضیح داده شده است. در انتها علت اصلی اختلال خودشیفتگی که جهالت نسبت به خداوند و خود است و روش درمان این بیماری مطرح تا نشان دهیم با تکیه بر روایات معصومان (ع) می‌توان به تشخیص و درمان این اختلال شخصیتی پرداخت.

کلیدواژه‌ها

فایل ها

اشتراک گذاری

ارجاع به این مقاله

آمار